 |
| mapa da destrución na franxa en xan2024 el_español |
Yasmina Al-Haddad
8
anos
soñaba
con ser veterinaria porque un día curou un paxariño.
durmía
durante un bombardeo nocturno.
a
súa nai nom esquece como cheira o formigón ao queimarse.
Ibrahim Nasser
6
anos
aprendera
a escribir o seu nome tres días antes.
baixo
os cascallos, seguía apertando un lapis. a irmá máis vella escoitouna durante
horas ata que nom se queixou máis e descansou.
Maha El-Talib
13
anos
tocaba
a darbuka co seu pai nas festas da
familia.
ía
á escola cunha mochila rosa. a súa melodía favorita seguía soando no móbil. os
seus zapatos quedaron no chan, un virado cara unha parede semiderruída.
Ziyad Faroun
9
anos
pintaba
murais na parede do patio escolar. o que mellor lle quedara era un sol con
ollos.
o balón e os corpos quedaron sobre o campo de terra mesturados con bloques
de formigón. se alguén tivera gañas de ordenar aquel desastre aparecería o seu
sol con ollos.
Lina Abed
11
anos
preparara
galletas de sésamo coa súa nai.
a
cociña ardeu ao caer unha bomba nunha casa veciña. abrasouse mentres intentaba
rescatar as galletas. o cheiro a sésamo mesturouse co dos cables queimados.
Khaled Sami
7
anos
axudaba
a súa avoa a regar os tomates cada mañá.
atopouno
entre as tomateiras. estaban molladas, pero nom pola rega, e a terra ao redor tampouco.
Nour Safiya
4
anos
lúa
era a súa palabra favorita e súa nai repetíalla sen cesar cando tiña medo.
asfixiouse
nun refuxio subterráneo, entre máis de corenta persoas. a nai intentaba darlle
aire cun cartón. oíase tusir, queixas e lúa
… lúa … lúa … lúa … lúa … lúa … lúa … lúa …
Salim Raad
10
anos
quería
ser enxeñeiro e soñaba con construír pontes.
a
que estaba a cruzar rebentouna un mísil. apareceu flotando río abaixo dous días
despois. a roupa estaba pegada á pel, desfeita pola auga e a metralla.
Amira Khalil
5
anos
bailaba
a todas horas diante dun espello cun vestido azul.
abrazouse
á súa irmá pequena cando viu que lles caían enriba as paredes do cuarto. o seu
vestido estaba roto e tiña na súa man a da súa irmá.
Huda Yassin
14
anos
escribía
nun caderno.
trataba
de liberar a súa irmá pequena dos cascallos cando caeu outra bomba. atopárona
co corpo dobrado sobre ela. nun peto levaba un papel con algo que nom se podía
descifrar.
Adel Masri
6
anos
dicía
que quería ter un can para ela soa.
trataba
de liberar un atrapado nun coche destruído. os dous estaban rodeados dun silencio
cheo de po.
Samira Louay
3
anos
palmaba
as mans e sorría ata contaxiar a alegría da música a todos.
logo
dunha explosión na súa casa, a súa nai apareceu con ela no colo. inda nom da
falado.
Fadi Rami
13
anos
era
o mellor da clase contando chistes.
estaba
baixo unha viga, coas mans nos oídos, como se quixese enmudecer algo molesto.
Layla Zohair
8
anos
preguntaba
sempre por qué as estrelas non caían como as bombas.
miraba
o ceo. sabían que era ela pero a súa cara quedou irrecoñecíbel. sabíase polo vestido
vermello que lle fixera unha tía costureira.
Omar Hadi
15
anos
construía
papaventos con papel de refugallo.
un
atoou nun cable de alta tensión á vista por mor dun bombardeo. a electrocución
nom lle logrou pechar os ollos.
Dina Sabri
9
anos
imitaba
as mestras e xogaba a dar clase aos seus irmáns pequenos.
o
taboleiro estaba incólume na parede. tiña escritas unha frase, o mar azul e as ondas, e unha suma.
Rashid Kassem
10
anos
xa
sabía cocer pan
saíu
buscar fariña e súa nai dixo, inda tiña fame.
Yara Hussein
7
anos
gustáballe
coller caracois despois da chuvia.
inda
tiña os dedos mollados.
Bilal Nour
12
anos
fixera
unha cámara de cartón para simular que era xornalista.
facía
que gravaba unha escena no seu barrio. veu vir o dron pero nom parou de gravar.
estes nomes e historias son ficción, mais poderían ser reais. e este nom é un exercicio de estatística, é memoria.
No hay comentarios:
Publicar un comentario