28.5.18

quéresevos, quérovos


boa tarde a todas e a todos
compañeiras e compañeiros, familiares, nenas e nenos
grazas por permitir que me entrometa un momentiño neste acto

nesta altura da miña vida,
nesta altura da miña vida profesional como 'teacher'
creo que hai moi poucas cousas importantes, esenciais
e as palabras que as expresan deben ser o máis sinxelas posíbel
e ademais esas cousas con esas palabras sinxelas hai que dicilas a tempo, antes de que poida ser tarde

queridos alumnos, queridas alumnas
sabía que hoxe iades estar moi guapas e guapos eu nom sabía moi ben como estar á altura
nom sabía moi ben que palabras traer hoxe postas pero

lánzome ao abismo e atrévome a dicir que se vos quere,
atrévome a dicir que vos quero

váisevos añorar, lembraremos moitas cousas
como protestastes, como chorastes de rabia, como era a vosa risa,
como nos fixestes enfadar, o que patalexástedes, a vosa pillaría,
tantas cousas

xa me coñecedes e nom vou dicir hoxe que todo foi perfecto nin é perfecto
pero quéresevos, eu quérovos, nom teñades dúbida ningunha

quéresevos de xeito lingüístico e literario,
quéresevos como se quere nesta terra e no estranxeiro,
de xeito histórico e xeográfico, filosófico e psicolóxico,
tecnolóxico e matemático, químico e físico, latino e grego, económico e biolóxico, de todos os xeitos que vos podemos e sabemos querer

eu, claro, quérovos tamén de xeito inglés
i love you in the english way, whatever the fuck that is

quérovos porque
inda que o trate de disimular ou vos berrase, e moito a algúns,
fostes este ano, inda sodes, queirades ou nom, os meus nenos e as miñas nenas,
sería un horror compartir tanto tempo xuntas e xuntos e nom chegar a esta altura sen ter algo de vós, sen cambiarnos un áttimo, como din os italianos, uns aos outros,
sería un horror tanto tempo xuntas e xuntas sen necesitarnos algo, sen querernos volver ver, inda que só sexa un chisquiño,

quéresevos, quérovos e espero que iso vos sirva de algo cando vaiades por aí adiante, ao mundo, a tratar de conquistalo, a facer o voso proxecto de vida, a loitar por ser o que queredes ser

porque iso é o esencial, debedes ir descubrindo o voso camiño e loitar por percorrelo
e espero que ese camiño nacera, un pouco, aquí, dentro destas paredes

escribiu Manolo Rivas en O lapis do carpinteiro que 'a peor enfermidade que se pode contraer é a supresión da ánima'

hoxe espero que esteamos celebrando que lograramos entre todas e todos sentar as bases para que a vosa ánima floreza

e para acabar, vou volver ao principio

quéresevos, quérovos, como nom o vou facer?
e o de hoxe nom é adeus, será ata logo
algúns e algunhas quedamos aquí coidando do centeo que ven detrás
pero se nos precisades xa sabedes onde quedamos

un bico para todos e cada un e unha de vós e grazas

discurso de graduación 2º bac, promoción 2017/18
@xindiriz

No hay comentarios:

visitantes