a camioneta

grupos.emagister.com

Ao colexio de Merza

Meu pai ten unha camioneta. Di que a mercou de terceira mao e que con ela podemos ir onde queiramos. Que ten ese poder, vaia. A camioneta.

Tamén di que ten poucas luces e que niso se parece a el. E logo, sempre que fala das luces, ponse a falar de min e do mundo.

Do mundo di que anda revolto e que non hai que lle facer. Que, como dicía seu avó, nunca hai mal que por ben non veña.

De min di que eu non vou ser coma el e que, co que aprenda no cole, serei alguén.

Meu pai di moitas cousas.

Eu quero a meu pai. Non polo que di nin polo que ten, senón porque e meu pai.

Tamén pola camioneta.

Nela, na camioneta, meu pai lévame os domingos pola mañá a xogar ao fútbol e pola tarde ao río. Os sábados leva a miña nai ao súper e pola noite van bailar. Pero pola semana lévame a min ao cole. Todos os días. Así que saio gañando eu. Aínda que quen de verdade gaña é meu pai, que anda sempre subido na camioneta, levándonos.

A camioneta é vella e bota moito fume, e a mestra di que iso non é bo. Pero é de cor amarela e cando chego nela ao cole todos quedan coa boca aberta e veñen correndo onda min. E logo, cando meu pai me ven buscar, asomamos a ventá para vela. Porque tamén fai ruído, e coma por riba meu pai pita ao chegar, os meus amigos e mais eu aproveitamos para armar unha boa na clase. Ou iso é o que di a mestra.

A mestra, coma meu pai, tamén di moitas cousas. Pero a ela páganlle por iso. A meu pai non, pero el fala igual. Nós, en cambio, temos que estar case sempre caladiños. Menos cando chega meu pai coa camioneta. Aí si que falamos, aí si que rimos. É como unha festa. E a profesora tamén ri e os meus amigos póñense moi contentos.

Cando sexa grande levareinos a dar unha volta. A todos. Na camioneta.

Porque o pasamos ben cando estamos xuntos. Porque aquí, no cole, pasámolo ben e aprendemos cousas.

Pero hoxe non. Hoxe, cando me veña buscar meu pai, seica teno que falar eu. Tócame dicirlle o que dixo a mestra. Que queren pechar o cole e que desta vez teñen que moverse os pais. Tamén dixo, con cara seria, que xa está ben. Pero eu creo que dixo que estaba ben querendo dicir que estaba mal, porque a mestra ás veces di as cousas ao revés para que a entendamos. Polo menos nós entendémola.

O que non sei é se o entenderá meu pai.

Se lle digo o de moverse, é capaz de dicir que xa pasa todo o día repartindo. Se lle falo de que van pechar o cole, vai dicir que non importa, porque con iso que dicía seu avó de que non hai mal que por ben non veña …

Non. Mellor falareille do que lle importa. Para que o entenda. Falareille de min.

Porque meu pai tamén me quere.

Falareille do ben que o paso no cole e dos meus amigos. Falareille do moito que aprendo e de que, sen cole, xa non serei alguén.

Nin virei ao cole na camioneta.

Xabier Quiroga, 2013