como sigo a ser un torpísimo lector, non sei onde quere ir o final de pena furada, a última "cousa" de Jose Luís Sucasas ...
hai antes elementos contraditorios, procedentes de distintos xéneros: o documento notarial que certifica a veracidade do que se conta; o recén nado que ven antestempo e acompañado de fenómenos estraños, coma se fora o fillo de demo e non home,
a vida do penedo leva xeracións baixo a batuta do castelo: os Quádrom rexiron e seguen a facelo; miramos gran parte das cousas cos seus ollos, semellan boa xente pero ...
que quererá dicir o tremor de terra, que morran tod@s @s Sualeiriña excepto a nena ...
algunhas cousas igual as entendo:
- don Afonso, o cura, cre que todo é cousa do demo pero está en shock, tarda en reaccionar para cumprir co seu cometido e chega coa sotana mal abotoada ...
- Nesiña acaba de parir ao fillo de Lucas Quádrom pero pasa todo o tempo soa, nin moito caso lle poden facer ...
- as casas e as cousas están fóra de sitio inda que non tod@s son quen de percibilo;
- Cibrán está a punto de saber que perde a cabeza e sinte que todo vai acabar;
- e Lucas, o futuro, decátase do que xa esquencera e ábrense ante el dous sendeiros ...
unha soa fenda cuestionaría o edificio completo da "sociedade orgánica" ... pero hai máis dunha: as que causou o tremor e anuncia á cabeza xa case sen cabeza Pedro Lavandeira rachando a cerimonia; e a outra, a que proclama o vello Melitón pero Lucas non entende ata que llo explica súa nai, dona Mercedes
o autor dixo que seica escribe "sen plan, empeza por onde lle parece e chega o momento en que acabou;" entón calquera sabe
REFERENCIAS: "Fue todo un reto escribir una novela reversible" e "como a vida mesma".
No hay comentarios:
Publicar un comentario