son como dous mundos, o da vida alegre e o q
transcorre ao outro lado do espello, igualmente reaistocou finde d’garda en quirófano e cóntovos o q
vivín o sábado ás tres da madrugada cando cambiei a qnda e fun a observación:
1, Rocío,
doente covid d’38 anos, botouse a chorar cando o médico intensivista lle dixo q
ía sedala para intubala. co osíxeno a presión nom remontaba
2, Cristina,
enfermeira desprazada, rompeu a chorar cando tivo q cambiar os parámetros d’tres
respiradores ao mesmo tempo q os tres doentes q os usaban desaturaban
3, Carme,
anestesista, rompeu a chorar mentres facía as veces d’médico-uci e ingresou Antonio, doente multipatolóxico
descompensado
4, Xosé
Carlos, enfermeiro con só unha ducia d’días d’experiencia profesional,
botouse a chorar cando levaba seis horas vestido coma un buzo traballando na
uci d’doentes covid e lle mandaron cambiar os parámetros da xiringa d’perfusión
d’Manuela
5, Miguel,
auxiliar d’enfermaría, botouse a chorar cando Xosé lle pregaba q lle realizara unha videochamada cos seus fillos
para despedirse por se nom saía desta
todo pasou nunha chisca d'tempo, nunha noite calqra.
todos se botaron a chorar en silencio. todos son persoas reais e compañeiros d’carne
e óso con pais, fillos e parellas. todos tristemente esgotados. todos con medo
e todos pensan q nom teñen a culpa d’vivir o q están a vivir
trato d’facer un chamado ao sentido común, a
responsabilidade e a cordura. trato d’pedir axuda
esquécete das hipóteses conspiranoicas, as
incredulidades, os dereitos a nom cumprir as normas, as solucións máxicas. esqce
a incompetencia política, a ausencia d’liderado, a propaganda, a
desorganización, …
… e mudemos realidade. si. mudémola
actúa como xa moitos o facedes, estremando a
limpeza, a distancia, a ventilación (moi importante), cumpre coa corentena, coida dos máis
vulnerábeis e así, con sorte, nom te verás boca abaixo nim ti nim os teus cun
tubo nos pulmóns
é posíbel q nas próximas semanas sexamos
testemuñas dunha realidade q nunca imaxinamos e a única maneira d’mudala é
diminuíndo os contactos e facelo, en calqra caso, nas mellores condicións: aire
libre, máscara, distancia e hixiene
por certo, o doente q operara antes de subir a
observación tiña unha patoloxía lene pero acudiu tarde ao hospital, nom entrou
no centro d’saúde, foi diagnosticado tarde, entrou en sepse e terminou en
observación (xa nom había praza en uci). con mal prognóstico
nom é alarmismo, é a crúa realidade
cóntoo para concienciar. pódese vivir alegres
estremando os coidados ou pódese vivir ao outro lado do espello
grazas a todos os q sodes exemplo por ser tantos e
tan valentes
texto orixinal Pedro Madroñal,
médico sevillano
@xindiriz, tradución ao galego