 |
| xogostradicionais.blogspot.com |
tiña fame de agasallo.
patalexou, chorou, tatexou outra.
parvos non eran, pero
escravos refugaran liberdade, incómoda e complicada de medrar,
comezaban o espectáculo
das que non sabía xirar:
beberan polo cu e dominaran rúas,
saqueadoras, profanaban ánimas de poetas mortos coa complicidade dos herdeiros:
o que sempre estivo en GALIZA e a que morreu lonxe da terra.
